मेरी साथी कस्ती कस्ती, गुलाबकी कली जस्ती ।

भेट हुँदा गर्छिन असहज, गर्नुविदी छली मस्ती ।

कहिले मुटुभीत्र बस्छिन्, कहिले दिलका कन्दरामा

नगरन भन्दाभन्दै भैदिने्, उनी अलीकती सस्ती ।

जुनसरी मुहार उनको पुष्ट गाला रसिला चिल्ला

रिसाउँदा पनि हासी रहने, भेद सारो अली कस्ती ।

लाज बरु मलाई लाग्छ, उनको लज्जाहीनता उफ

छुट्याउनै सकिन मैले मात्र, भेटेको अली अस्ती ।

सौन्दर्य त अपार रैछ, मन पनि छ उदारचञ्चल

न लैजानु संगै आफ्ना, न त जानु छोडी बस्ती ।

गजलकार 

Purna Bandhan

Tikapur Nepal
Now in
Copenhagen, Denmark